Baltops 2015
W dniach 4-5 czerwca 2015 roku armada ponad 40 okrętów weszła do portu w Gdyni, rozpoczynając tym samym manewry Baltops 2015, w których brało udział około 4500 żołnierzy z 17 państw. W poniedziałek, 8 czerwca, okręty rozpoczęły praktyczne manewry na morzu. Uczestnicy organizowanych w ramach programu Partnerstwo dla Pokoju manewrów ćwiczyli prowadzenie międzynarodowej operacji pokojowej w sytuacji narastającego kryzysu.
Trwająca dwa tygodnie faza morska zakończyła się 20 czerwca w niemieckim porcie w Kilonii. W trakcie ćwiczenia na morzu operowało 47 okrętów, w tym dwa Stałe Zespoły NATO. Komponent lotniczy stanowiło 49 samolotów i śmigłowców, w tym między innymi amerykańskie bombowce strategiczne B-52, samoloty AWACS, morskie samoloty patrolowe, samoloty odrzutowe i śmigłowce.
Polska Marynarka Wojenna brała udział w ćwiczeniu BALTOPS już po raz dwudziesty trzeci. W 2015 roku reprezentowały ją: okręt podwodny OPR „Kondor”, pięć trałowców: ORP „Resko”, ORP „Bukowo”, ORP „Dąbie”, ORP „Mamry”, ORP „Wigry”, dwa okręty transportowo-minowe ORP Gniezno” i ORP „Lublin” oraz niszczyciel min ORP „Mewa”, który operuje w składzie Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO Grupa 1. Lotnictwo morskie natomiast wydzielło do ćwiczenia dwa śmigłowce zwalczania okrętów podwodnych Mi-14 PŁ, samolot patrolowo-rozpoznawczy „Bryza” oraz śmigłowiec ratowniczy i śmigłowiec pokładowy SH-2G „Super Seasprite”.
Oprócz załóg okrętów, samolotów i śmigłowców, w ćwiczeniu na różnych szczeblach dowodzenia brało udział 11 oficerów Centrum Operacji Morskich - Dowództwa Komponentu Morskiego, a komandor Zbigniew Górniak pełnił obowiązki zastępcy kierownika ćwiczenia. W sumie w edycji 2015 ćwiczenia uczestniczyło 17 państw: Belgia, Dania, Estonia, Finlandia, Francja, Gruzja, Holandia, Kanada, Litwa, Łotwa, Niemcy, Norwegia, Polska, Szwecja, Turcja, USA i Wielka Brytania. Wzięły w nim udział także Stałe Zespoły NATO: SNMG2 (zespół niszczycieli i fregat) i SNMCMG1 (zespół okrętów przeciwminowych) z polskim niszczycielem min ORP „Mewa” (które po raz pierwszy w historii weszły do portu w Gdyni).
BALTOPS 2015 to wieloetapowe ćwiczenie, którego głównym założeniem jest koordynacja wszystkich sił na szczeblu operacyjnym oraz osiągnięcie założeń szczebla niżej – taktycznego. W pierwszej fazie operacji morskiej okręty prowadziły manewry zgrywające na południowym Bałtyku. W drugim tygodniu rozpoczęła się zasadnicza faza operacji na morzu i lądzie prowadzona zgodnie z założeniami scenariusza i adekwatnie do rozwijającej się w nim sytuacji. Siły powietrzne wspólnie z siłami lądowymi i morskimi prowadziły zintegrowaną operację usankcjonowaną przez rezolucję Rady Bezpieczeństwa ONZ, wynikiem której miało być przywrócenie pokoju i stabilizacji w regionie. Wokół spornych terenów ustanowiona została wyłączna strefa bezpieczeństwa, niedostępna dla żeglugi, a siły ONZ zostały upoważnione do podjęcia odpowiednich działań. W tym czasie przeprowadzona została między innymi operacja desantowa na plażach w okolicach Ustki, a także operacje embarga i blokad morskich w rejonach objętych kryzysem, akcje wymuszania pokoju, przeciwdziałanie aktom piractwa i terroryzmu oraz niedopuszczenie do transferu nielegalnych dostaw broni, jak również obrona wybrzeża przed wojskami desantu przeciwnika. Okręty ćwiczyły operacje przeciwminowe zmierzające do wytyczenia bezpiecznych torów wodnych oraz kontrolę żeglugi w wyłącznej strefie bezpieczeństwa. W trakcie manewrów okręty ćwiczyły tym samym wszystkie elementy typowych operacji pokojowych. Scenariusz manewrów nawiązywał do potencjalnych kryzysów na świecie.
Ćwiczenie organizowane było przez mieszące się w Portugalii Dowództwo Morskich Sił Uderzeniowych i Wsparcia NATO (STRIKFORNATO), a merytoryczny nadzór nad nim sprawował Naczelny Dowódca Sił Sojuszniczych w Europie (SACEUR) gen. Philip M. Breedlove.
Całość sił biorących udział w ćwiczeniu dowodzona była z morza z pokładu jednostki desantowej USS „San Antonio” o numerze burtowym LPD-17. W Marynarce Wojennej Stanów Zjednoczonych służy ona od 2006 roku i pełni funkcję stałej bazy dla wojskowych pojazdów wodno-lądowych oraz statków powietrznych i piechoty morskiej. Jest pierwszą jednostką serii okrętów desantowo-transportowych (Amphibious Transport Dock) typu „San Antonio”.
W dowództwie ćwiczenia polskie siły morskie reprezentował komandor Zbigniew Górniak z Centrum Operacji Morskich – Dowództwa Komponentu Morskiego, który pełnił obowiązki zastępcy kierownika ćwiczenia fazy morskiej.
Manewry morskie "Baltops" organizowane są od 1972 roku na Morzu Bałtyckim. Początkowo było to ćwiczenie, w którym brały udział tylko siły Sojuszu Północnoatlantyckiego i było przeciwwagą dla manewrów organizowanych przez państwa byłego Układu Warszawskiego. Od 1993 roku do udziału w manewrach zostały zaproszone nowe państwa z byłego bloku wschodniego, w tym Polska. Od tamtej pory ćwiczenie "Baltops" jest organizowane w ramach programu Partnerstwa dla Pokoju.
Dla naszego kraju był to już 23 udział w tych największych na Morzu Bałtyckim manewrach.
Ćwiczenie BALTOPS 2015 było jednym z serii czterech ćwiczeń odbywających się w czerwcu 2015 w ramach grupy ćwiczeń Sojuszu i państw partnerskich pod wspólnym kryptonimem „Allied Shield” .
Pozostałe ćwiczenia serii „Allied Shield” to:
- SABER STRIKE - wielonarodowe ćwiczenie odbywające się od 1 do 19 czerwca równocześnie w Polsce, na Litwie, Łotwie i w Estonii. Oprócz przedstawicieli Sił Zbrojnych RP wzięły w nim udział wojskowi z USA, Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii, a polska część manewrów odbyła się w Drawsku Pomorskim;
- NOBLE JUMP - czyli dalsze testy i zgrywanie tzw. “Szpicy NATO”, która była głównym efektem szczytu NATO w Newport w 2014 roku. VJTF czyli Very High Readiness Joint Task Force ćwiczyło w Żaganiu od 9 do 19 czerwca;
- TRIDENT JOUST - prowadzone w Rumunii ćwiczenie dla kadry kwatery Sojuszniczego Dowództwa Sił Połączonych (JFC) w Neapolu, które w 2015 dowodziło siłami odpowiedzi NATO.
Cała ta seria ćwiczeń była wstępem do największego ćwiczenia Sojuszu w roku - TRIDENT JUNCTURE 2015, które odbyło się na jesieni w Portugalii, Hiszpanii, we Włoszech oraz w przestrzeni powietrznej i na akwenach Morza Śródziemnego i wschodniego Atlantyku.
Okręty biorące udział w ćwiczeniach:
Fregata HDMS NIELS JUEL oraz HDMS PETER WILLEMOES
Typ okrętu: IVER HUITFELDT
Numer burtowy:F363 (HDMS NIELS JUEL), F362 (HDMS PETER WILLEMOES)
Państwo:Dania
Podniesienie bandery:07.11.2011 (F363), 22.06.2011 (F362)
Załoga:100 + 65 osób
Wyporność:Standardowa: 5944 ton
Wymiary:Długość: 139,0 m, szerokość: 19,5 m, Zanurzenie: 6,3 m
Napęd główny: 4 silniki diesel MTU 8000, 8200 kW
Prędkość: 28 węzłów
Uzbrojenie:16 pocisków woda – woda Harpoon; 32 pociski woda–powietrze Standard SM-2; 24 pociski woda–powietrze Sea Sparrow; 4 wyrzutnie torped 324 mm (MU90); 2 armaty 76 mm; działko 35 mm; 4 karabiny maszynowe 12,7 mm
Fregata została wybudowana w wyniku doświadczeń zdobytych podczas eksploatacji okrętów wsparcia typu „Absalon”. O ile rolą jednostek typu „Absalon” jest zapewnienie dowodzenia i wsparcia sił morskich, to fregaty typu „Iver Huitfeld” zostały wybudowane jako okręty typowo uderzeniowe. Fregaty przenoszą znaczne ilości uzbrojenia i mogą zwalczać cele podwodne, nawodne, jak i powietrzne. Typ otrzymał nazwę na cześć Ivera Huitfeldta, oficera duńskiej marynarki na przełomie XVII i XVIII wieku, poległego w III wojnie północnej.
Okręt wsparcia i dowodzenia FS SOMME
Typ okrętu: DURANCE
Numer burtowy: A631
Państwo: Francja
Podniesienie bandery: 7 marca 1990
Załoga: 162
Wyporność: Pełna: 18 797 ton
Wymiary: Długość: 157,3 m, szerokość: 21,2 m, zanurzenie: 10,8 m
Napęd główny: 2 x silnik diesla Pielstick 16 PC2-5 V 400, 2 śruby
Prędkość: 19 węzłów
Uzbrojenie: 1 armata Bofors 40 mm; 2 działka Oerlikon 20 mm ; 2 karabiny maszynowe M2 Browning 12,7 mm; 3 wyrzutnie rakiet typu Mistral
FS Somme klasy Durance jest okrętem dowodzenia, który pełni także funkcję tankowca (może przyjąć do 10 000 kg paliwa) i ma zasięg do 9 000 mil morskich. Wyposażony jest także w lądowisko dla śmigłowców.
Niszczyciel min HNLMS MAKKUM, HNLMS URK i HNLMS WILLEMSTAD
Typ okrętu: TRIPARTITE (ALKMAAR)
Numer burtowy: M857 (HNLMS MAKKUM), M861 (HNLMS URK), M864
Państwo: Holandia
Podniesienie bandery: 13.05.1985 (M857), 10.12.1986 (M861), 20.09.1989 (M864)
Załoga: 38
Wyporność: Pełna: 660 ton
Wymiary: Długość: 51,5 m, szerokość: 8,9 m ,zanurzenie: 2,6 m
Napęd główny: Silnik diesel V12 Werkspoor RUB 215 o mocy 1860 KM, dwa aktywne stery ACEC
Prędkość: 13 węzłów
Uzbrojenie: 3 karabiny maszynowe MG3 12,7 mm; wyposażenie przeciwminowe
Okręty tego typu przeznaczone są do poszukiwania, identyfikacji i niszczenia uzbrojenia minowego. Zostały gruntownie zmodernizowane w latach 2003-2011, dzięki czemu mogą służyć do około 2020 roku. Z ich pokładów może operować grupa nurków minerów. Okręty tego typu cyklicznie wchodzą w skład Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO.
Okręt hydrograficzny HNLMS LUYMES
Typ okrętu: SNELLIUS
Numer burtowy: A 803
Państwo: Holandia
Podniesienie bandery: 3 czerwca 2004
Załoga: 18
Wyporność: Pełna: 1905 ton
Wymiary: Długość: 75 m, szerokość: 13,1 m, zanurzenie: 4 m
Napęd główny: 3 silniki diesela o mocy 2652 KM, 1 śruba
Prędkość: 12 węzłów
Uzbrojenie: brak
Okręt przeznaczony do prowadzenia badań i pomiarów hydrograficznych, a także oceanograficznych i hydrologicznych akwenów morskich. Wyniki tych badań służą do tworzenia map morskich i wyznaczania torów wodnych i oznakowania płycizn oraz stawiania znaków nawigacyjnych zarówno dla ruchu okrętów wojennych, jak i jednostek cywilnych.
Niszczyciel min LNS KURŠIS i LNS SKALVIS
Typ okrętu: HUNT
Numer burtowy: M54 (LNS KURŠIS), M53 (LNS SKALVIS)
Państwo: Litwa
Podniesienie bandery: 4.11.1983 (M54), 24.06.1983 (M53)
Załoga: 43
Wyporność: Pełna: 762 ton
Wymiary: Długość: 60 m Szerokość: 10 m Zanurzenie: 3,4 m
Napęd główny: 2 Caterpillar C-32; 2 śruby
Prędkość: 14 węzłów
Uzbrojenie: 1 armata przeciwlotnicza BOFORS 40mm; 3 karabiny maszynowe; wyposażenie przeciwminowe
Jednostki przekazane litewskiej marynarce wojennej w 2011 roku przez Królewską MW Wielkiej Brytanii. Okręty należą do brytyjskiego typu Hunt z 60-metrowymi kadłubami zbudowanymi z kompozytów. Przed sprzedażą Litwie służyły w Irlandii Północnej jako okręty patrolowe. Ich pierwotne zdolności przeciwminowe zostały przywrócone przed przekazaniem. Litewskie Hunty otrzymały nowy zintegrowany system walki, nowe silniki oraz podkadłubowy sonar, jak również całkowicie nowy system zwalczania min oparty o zdalnie sterowane jednorazowe ładunki wybuchowe.
Okręt zaopatrzeniowy FGS DONAU
Typ okrętu: 404
Numer burtowy: A516
Państwo: Niemcy
Podniesienie bandery: 22 listopada 1994
Załoga: 90 + 50 dodatkowo zaokrętowanych
Wyporność: 3164 ton
Wymiary: Długość: 100,5 m, szerokość: 15,4 m, zanurzenie: 4,1 m
Napęd główny: 1 silnik dieslowski Deutz-MWM SBV o mocy 3335 KM
Prędkość: 15 węzłów
Uzbrojenie: 2 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych; 2 działka 20 mm.
FGS Donau jest ostatnim z serii sześciu okrętów zaopatrzenia klasy „Elbe”, który może pełnić także rolę jednostki flagowej. Okręty tego typu są okrętami wspierającymi działania jednostek bojowych dywizjonów okrętów rakietowych, podwodnych, jak również przeciwminowych. Jednostki te są zdolne do zaopatrywania innych okrętów w wodę, paliwo, żywność, amunicję oraz inne materiały. Na ich pokładach znajdują się również pomieszczenia medyczne oraz posiadają możliwość przechowywania odpadów pobieranych z innych jednostek.
Fregata FGS LÜBECK
Typ okrętu: BREMEN (122)
Numer burtowy: F214
Państwo: Niemcy
Podniesienie bandery: 19 marzec 1990
Załoga: 219
Wyporność: Pełna: 3739 ton
Wymiary: Długość: 130 m, szerokość: 14,5 m, zanurzenie: 6,5 m
Napęd główny: CODOG (Combined diesel / gas) 51 000 KM; 2 MTU 20V956 TB92 diesel 11 070 KM
Prędkość: 30 węzłów
Uzbrojenie: 1 armata OTO-Melara 76 mm; 2 działa Mauser MLG27 27 mm; 2 wyrzutnie RAM MK 49; 2 wyrzutnie rakiet Harpoon; 2 wyrzutnie torped Mark 32 324-mm,
W latach 1982 - 1990 wyprodukowano i wprowadzono do służby w niemieckiej marynarce wojennej osiem fregat klasy F122 Bremen - FGS Lübeck jest ostatnią z serii. Fregaty te budowane były z wykorzystaniem rozwiązań wypracowanych w ramach programu unifikacji uzbrojenia NATO. Okręty te przeznaczone są do zwalczania okrętów podwodnych. Są również przystosowane do walki przeciw środkom napadu powietrznego.
Korweta rakietowa FGS BRAUNSHWEIG
Typ okrętu: K130
Numer burtowy: F260
Państwo: Niemcy
Podniesienie bandery: 16 kwietnia 2008
Załoga: 58
Wyporność: 1870 ton
Wymiary: Długość: 88,8 m, szerokość: 13,2 m, zanurzenie: 4,8 m
Napęd główny: 2 silniki wysokoprężne MTU 20V 19 850 KM, 2 nastawne śruby napędowe
Prędkość: 26 węzłów
Uzbrojenie: 2 wyrzutnie pocisków przeciwlotniczych RIM-116 RAM; 4 wyrzutnie pocisków przeciwokrętowych RBS15 Mk3; 1 armata OTO Melara kaliber 76 mm; 2 działka 27 mm.
Korweta rakietowa FGS Braunschweig jest pierwszą z serii 5 tego typu jednostek wykorzystywanych przez niemiecką marynarkę wojenną. Okręty te wchodziły do służby od 2008 do 2013 roku. Okręt przeznaczony jest do działań na wodach oceanicznych. Głównym jego zadaniem jest wykonywanie zadań patrolowych. Jednostki tej serii wypełniły lukę pomiędzy dużymi fregatami, a małymi okrętami rakietowymi.
Niszczyciel min HNOMS OTRA i HNOMS RAUMA
Typ okrętu: ALTA
Numer burtowy: M351 (HNOMS OTRA), M352 (HNOMS RAUMA)
Państwo: Norwegia
Podniesienie bandery: 8.11.1996 (M351), 2.12.1996 (M352)
Załoga: 37
Wyporność: Pełna: 395 ton
Wymiary: Długość: 55,2 m, szerokość: 13,6 m, zanurzenie: 0,84 m (na poduszce powietrznej)
Napęd główny: 2 silniki diesla MTU 12V o mocy 3 700 KM,
Prędkość: 20 węzłów
Uzbrojenie: wyrzutnia rakiet Mistral; 3 karabiny maszynowe kaliber 12,7 mm; wyposażenie przeciwminowe
Okręty tego projektu powstały jako poduszkowce bocznościenne o dwóch kadłubach. Kadłub wykonany metodą przekładkową - mata szklana laminowana żywicami. Duża szerokość okrętów pozwoliła na znaczne zwiększenie powierzchni użytkowej dla załogi. Napęd okrętów składa się z dwóch silników wysokoprężnych MTU 12V, każdy o mocy 140 kW które dzięki przekładni redukcyjnej napędzają pędniki strugowodne. Okręt wyposażony jest w dwa sonary, dwa zdalnie sterowane pojazdy podwodne oraz dwa sztywne pontony. W skład załogi wchodzi m.in. grupa nurków minerów.
Okręt podwodny ORP KONDOR
Typ okrętu: Kobben
Numer burtowy: 297
Państwo: Polska
Podniesienie bandery: 20 października 2004r.
Załoga: 26
Wyporność: Nawodna: 466 ton, podwodna: 532 tony
Wymiary: Długość: 47,4 m, szerokość: 4,6 m, zanurzenie: 4,3 m
Zanurzenie maksymalne: 200 m
Napęd główny: 2 silniki wysokoprężne oraz silnik elektryczny napędzające jedną śrubę
Prędkość: 12 węzłów (nawodna); 18 węzłów (podwodna)
Uzbrojenie: 8 dziobowych wyrzutni torpedowych 533 mm
Okręty podwodne typu "Kobben" są przystosowane do działania we wszystkich rejonach świata. Do ich podstawowych zadań należy przede wszystkim zwalczanie okrętów nawodnych i podwodnych oraz transportów przeciwnika, prowadzenie rozpoznania oraz transport i desant grup rozpoznawczo-dywersyjnych. Prowadzą także osłonę przejścia bojowych zespołów okrętowych oraz szlaków komunikacyjnych.
Niszczyciel Min ORP MEWA
Typ okrętu: 206 FM
Numer burtowy: 623
Państwo: Polska
Podniesienie bandery: 27 maja 1967
Załoga: 56
Wyporność: Pełna: 559 ton
Wymiary: Długość: 58,2 m, szerokość: 7,7 m, zanurzenie: 2,1
Napęd główny: 2 silniki diesela Cegielski-Sulzer 6ATL25R mocy 1 130 KM,2 śruby
Prędkość: 17 węzłów
Uzbrojenie: 1 armata ZU-23-2MR Wróbel-II; 2 wyrzutnie rakiet 2×4 Grail 2M; wyposażenie przeciwminowe
ORP „Mewa” jest jednym z trzech niszczycieli min projektu 206 FM wchodzących w skład 13. Dywizjonu Trałowców 8. Flotylli Obrony Wybrzeża - numer burtowy 623. To pierwszy polski okręt, który w 2002 roku wszedł w skład elitarnych Sił Odpowiedzi NATO. Od 20 lutego 2015 roku pełni służbę w składzie Stałego Zespołu Sił Obrony Przeciwminowej NATO Grupa 1 i jest to w sumie dwunasta w historii misja polskiego niszczyciela w składzie tego najstarszego natowskiego Zespołu.
Fregata rakietowa TGC GOKSU
Typ okrętu: OLIVER HAZARD PERRY
Numer burtowy: F 497
Państwo: Turcja
Podniesienie bandery: 4 kwietnia 2003 (ponowne w Turcji)
Załoga: 206
Wyporność: Pełna: 3696 ton
Wymiary: Długość: 138,1 m, szerokość: 13,7 m, zanurzenie: 4,5m
Napęd główny: 2 turbiny gazowe o mocy 41 000 KM, 1 śruba, 2 pomocnicze pędniki.
Prędkość: 29 węzłów
Uzbrojenie: 1 armata OTO Melara Mk-75 kalibru 76 mm; 1 zestaw Mk-15 Phalanx; 4 karabiny maszynowe 12,7 mm; wyrzutnia rakiet Mk 13 Mod 4 do rakiet Harpoon i Standart; 2 potrójne wyrzutnie torped 324 mm Mk 32.
Głównym przeznaczeniem fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry jest poszukiwanie i zwalczanie okrętów podwodnych, zwalczanie sił napadu powietrznego, zwalczanie okrętów nawodnych i statków oraz ich zespołów, osłona własnych okrętów i statków oraz ich zespołów, patrolowanie i osłona strategicznych szlaków komunikacyjnych, a także zwalczanie celów powietrznych na dużych i średnich dystansach. Jednostki są przygotowane do prowadzenia operacji reagowania kryzysowego, zapobiegania konfliktom lokalnym i przeciwdziałania atakom terrorystycznym.
Okręt desantowy USS SAN ANTONIO
Typ okrętu: SAN ANTONIO
Numer burtowy: 17
Państwo: USA
Podniesienie bandery: 14 styczeń 2006
Załoga: 360 + 720 żołnierzy desantu
Wyporność: Pełna: 26 300 ton
Wymiary: Długość: 208,4 m, szerokość: 31,9 m, zanurzenie: 7 m
Napęd główny: 4 silniki diesel Colt Pielstick o łącznej mocy 40 000 KM, dwie śruby
Prędkość: 22 węzłów
Uzbrojenie: 2 wyrzutnie rakiet RAM; 2 zestawy Vulcan Phalanx Mk-15; 2 poduszkowce (LCAC) lub mała łódź desantowa; 14 amfibii desantowych; 4 śmigłowce CH-46 Sea Knight lub 2 samoloty MV-22 (Osprey).
Okręt desantowy przystosowany do stanowienia stałej bazy wojskowych pojazdów wodno-lądowych oraz statków powietrznych i piechoty morskiej. Jest pierwszą jednostką serii okrętów desantowo-transportowych (Amphibious Transport Dock). USS „San Antonio” w takcie ćwiczenia BALTOPS był okrętem dowodzenia.
Krążownik rakietowy USS VICKSBURG
Typ okrętu: TICONDEROGA (332)
Numer burtowy: 69
Państwo: USA
Podniesienie bandery: 14 listopad 1992
Załoga: 358
Wyporność: Pełna: 10 117 ton
Wymiary: Długość: 172,8 m Szerokość: 16,8 m Zanurzenie: 9,5m
Napęd główny: 4 turbiny gazowe (86 000 KM); 2 śruby nastawne
Prędkość: 30 węzłów
Uzbrojenie: pociski taktyczne Tomahawk; 8 pocisków woda – woda; 122 pocisków woda – powietrze; 2 armaty 127 mm; 2 armaty Vulcan Phalanx; 2 działka 25 mm; 4 karabiny maszynowe 12,7 mm; 6 wyrzutni torped 324 mm.
Okręty typu Ticonderoga to największe wybudowane po II wojnie światowej jednostki klasy krążownik rakietowy - w sumie wybudowano 22 sztuki. Do ich zadań należy zapewnienie ochrony przeciwlotniczej, przeciwrakietowej i przeciwpodwodnej dla lotniskowcowych grup uderzeniowych. Okręty te mogą także prowadzić samodzielne operacje morskie.
Niszczyciel rakietowy USS JASON DUNHAM
Typ okrętu: ARLEIGH BURKE (Flight IIA)
Numer burtowy: 109
Państwo: USA
Podniesienie bandery: 13 listopada 2010
Załoga: 276
Wyporność: Pełna: 9 302 ton
Wymiary: Długość: 155,3, szerokość: 20,3 m, zanurzenie: 6,7 m
Napęd główny: 4 turbiny gazowe o łącznej mocy 100 000 KM
Prędkość: 31 węzłów
Uzbrojenie: 96 wyrzutni Mk-41 systemu pionowego startu, pociski przeciwokrętowe Harpoon; 1 armata 127 mm; 2 działka 25 mm; 2 karabiny maszynowe 12,7 mm; 2 potrójne wyrzutnie torped Mk-46; 2 zestawy Mk. 15 Phalanx CIWS lub RIM-116 RAM.
Podstawę wyposażenia okrętów tej klasy stanowi zintegrowany system kierowania walką Aegis Combat System. Dzisiaj okręty te przeznaczone są do prowadzenia operacji obrony przestrzeni powietrznej, zwalczania okrętów podwodnych i nawodnych oraz operacji uderzeniowych. Konstrukcja kadłuba wzmocniona została w celu zwiększenia odporności na eksplozje, niszczące działanie odłamków oraz pożarów. Najważniejsze części okrętu pokryte są kevlarowym opancerzeniem o masie 130 ton.
W porcie gdyńskim cumowały również okręty Polskiej Marynarki Wojennej, niebiorące udział w ćwiczeniach:
Mały okręt rakietowy ORKAN
Typ okrętu: Orkan
Numer burtowy: 423
Podniesienie bandery: 18 września 1992
Załoga: 37
Wyporność: 369 ton
Wymiary: długość: 48,9 m, szerokość: 8,65 m, zanurzenie: 2,15 m
Napęd główny: 3 silniki wysokoprężne M520 o mocy 3970 kW każdy napędzające 3 śruby.
Prędkość: 36 węzłów
Uzbrojenie: rakiety przeciwokrętowe RBS-15 Mk2, wyrzutnia rakiet przeciwlotniczych Strzała S-2M, armata AK-176M kalibru 76,2 mm, armata AK-630 kalibru 30 mm.
Głównym zadaniem okrętów rakietowych typu Orkan jest wykonanie uderzeń rakietowych na okręty nawodne i statki przeciwnika, zwalczanie środków napadu powietrznego, osłona przeciwokrętowa oraz przeciwlotnicza własnych okrętów nawodnych i statków, a także patrolowanie i ochrona szlaków komunikacyjnych oraz wyznaczonych rejonów. W latach 2008 i 2009 okręty projektu 660 zostały poddane gruntownej modernizacji. Obecnie są one jednymi z najnowocześniejszych jednostek w swojej klasie na Bałtyku. Wyposażone zostały między innymi w system bojowy Tacticos, radary wykrywania (Sea Giraffe) i kierowania ogniem (Sting E0). Głównym uzbrojeniem okrętów są wyrzutnie rakiet przeciwokrętowych przystosowane do przenoszenia uzbrojenia typu RBS 15.
Korweta zwalczania okrętów podwodnych KASZUB
Typ okrętu: Kaszub
Numer burtowy: 240
Podniesienie bandery: 15 marca 1987
Załoga: 78
Wyporność: 1090 ton
Wymiary: długość: 82,34 m, 10,0 m, 3,05 m
Napęd główny: 4 silniki wysokoprężne Sulzer-Cegielski 16 ASV 25/30 o mocy 3115 kW każdy
Prędkość: 26 węzłów
Uzbrojenie: 2 wyrzutnie rakiet przeciwlotniczych Strzała S-2M, armata AK-176M kalibru 76,2 mm, 3 przeciwlotnicze armaty morskie ZU-23-2M kalibru 23 mm, 2 podwójne wyrzutnie torped kalibru 533 mm, 2 dwunastolufowe wyrzutnie rakietowych bomb głębinowych WRGB-6000, 2 zrzutnie bomb głębinowych RGB.
Korweta przeznaczona jest do poszukiwania i zwalczania okrętów podwodnych przeciwnika zarówno samodzielnie, jak i w składzie zespołu oraz przy współpracy ze śmigłowcami i samolotami. Może ochraniać zespoły okrętów desantowych, transportowych i innych oraz pełnić dalekie i bliskie dozory. Przystosowany jest do działania w warunkach hydrometeorologicznych Morza Bałtyckiego i Morza Północnego z możliwością pływania w pokruszonym lodzie i za lodołamaczem. Wspólnie z fregatami rakietowymi typu OHP tworzy trzon sił ZOP.
Fregata Rakietowa ORP "Gen. K. Pułaski" i ORP "Gen. T. Kościuszko"
Typ okrętu: OLIVER HAZARD PERRY
Numer burtowy: 272 (ORP "Gen. K. Pułaski"), 273 (ORP "Gen. T. Kościuszko")
Podniesienie bandery: 15.03.2000 (272), 28.06.2000 (273)
Załoga: 215
Wyporność: 3658 ton
Wymiary: 135,6 m, szerokość: 13,7 m, zanurzenie: 5,7 m
Napęd główny: 2 turbiny gazowe o łącznej mocy 41000 KM, 2 pomocnicze pędniki
Prędkość: 29 węzłów
Uzbrojenie: wyrzutnia Mk 13 przystosowana do odpalania rakiet Standard i Harpoon, uniwersalna armata morska OTO MELARA Mk 75 kalibru 76 mm, zestaw obrony bezpośredniej Mk 15 Vulcan Phalanx kalibru 20 mm, 2 potrójne wyrzutnie torped Mk 32, fregaty są przystosowane do współpracy z dwoma śmigłowcami pokładowymi Kaman SH-2G Super Seasprite.
Głównym przeznaczeniem fregat rakietowych typu Oliver Hazard Perry jest poszukiwanie i zwalczanie okrętów podwodnych, zwalczanie sił napadu powietrznego, zwalczanie okrętów nawodnych i statków oraz ich zespołów, osłona własnych okrętów i statków oraz ich zespołów, patrolowanie i osłona strategicznych szlaków komunikacyjnych, a także zwalczanie celów powietrznych na dużych i średnich dystansach. Jednostki są przygotowane do prowadzenia operacji reagowania kryzysowego, zapobiegania konfliktom lokalnym i przeciwdziałania atakom terrorystycznym.